3-D-weergaveopties, virtual reality, 3D-films en virtual reality-brillen en -headsets komen steeds vaker voor.

Er is ons nu een "metaverse" beloofd. Maar 3D-kijken veroorzaakt potentiële schade aan het oog, vooral bij kinderen en adolescenten. Hoe kan 3D-weergave de ogen van een jongere beschadigen?

Zijn problemen met 3D-kijken alleen beperkt tot een zich ontwikkelend oog?

Hoe voorkom je accommodatie- en vergentieproblemen bij kinderen? Het is een zeer, zeer interessante vraag, ook gerelateerd aan bijziendheid, maar ook gerelateerd aan vergentie-insufficiëntie. We leven dus in een wereld waar schermen elke dag deel uitmaken van het leven, zelfs voor de jongste kinderen. Dat is een groot probleem. Want we zien vandaag zes maanden oude kinderen met een smartphone in de hand. Ze spelen gewoon met een telefoon. Dat is een probleem, want het is natuurlijk te vroeg [voor hen om naar schermen te kijken]. En we weten dat ze in China schermen gewoon vermijden tot ze drie jaar oud zijn. Misschien kunnen we tussen die uitersten in gaan.

Maar het probleem is dat het gevolg van deze schermen bijziendheid [bijziendheid] wordt. Zoals we bijziendheid bespraken, is er een pandemiegerelateerd probleem van bijziendheid bij kinderen en volwassenen.

We weten bijvoorbeeld dat in Singapore waarschijnlijk ongeveer 90% van de jongvolwassenen bijziend is. Dat is ongelooflijk. Dat was 20 jaar geleden natuurlijk niet zo. Dus dat is echt een groot probleem. En waarschijnlijk is er een rol van de schermen. Het zijn niet alleen de schermen, maar de schermen zijn het grootste probleem. We moeten dus de tijd die we op de schermen doorbrengen verminderen, en dat is tegenwoordig niet eenvoudig. Het tweede punt is voor de 3D-schermen. We waren gewoon boos toen het films waren die een 3D-systeem gebruikten. Ik denk dat het nu niet het grootste probleem is dat we hebben. Maar deze 3D-systemen staan ​​misschien op tablets of een bril. Ze kunnen convergentie-insufficiëntie veroorzaken. Vergentie-insufficiëntie komt waarschijnlijk vrij vaak voor. Het treft ongeveer 30% procent van de bevolking. Maar deze 3D-schermen veroorzaken niet alleen problemen met begrenzingsinsufficiëntie. 3D-schermen veroorzaken hoofdpijn, bijvoorbeeld dubbelzien. We moeten ons dus bewust zijn van al deze problemen. We moeten een screening hebben op vergentie-insufficiëntie. We moeten misschien orthoptische heropvoeding ondergaan voordat we naar 3D-schermen gaan. Waarschijnlijk moeten we veel 3D-schermen proberen te vermijden. Maar ik denk ook dat het moeilijk is om te doen. Wat ligt ten grondslag aan de versievergentie-insufficiëntie? Als mensen een 3D-bril hebben, wat is dan de oorzaak van het probleem? Omdat ze er recht uitzien, maar er is een soort kunstmatige waarneming door het oog van de diepte van het gezichtsveld. Kunt u alstublieft iets meer vertellen over de oorzaken van vergentie-insufficiëntie? Ja, natuurlijk, als je naar het 3D-weergavesysteem gaat, is het gebaseerd op de dissociatie van vergentie en accommodatie. Dus je geeft je hersenen een signaal om deze dissociatie te creëren, om dit perspectief, deze stereoscopische indruk in de hersenen te creëren. Deze dissociatie van vergentie en accommodatie zorgt ook voor een slecht signaal omdat de hersenen niet precies begrijpen wat er aan de hand is. En dus, als je vergentie-insufficiëntie hebt, verhoogt deze dissociatie alleen maar de vergentie-insufficiëntie. Dus als ik naar mijn vinger kijk, en als ik hem dichterbij breng en me concentreer op accommodatie, worden mijn ogen gefixeerd. Ze verhuizen samen. En als ik in de 3D-bril naar hetzelfde punt kijk, blijven mijn ogen recht kijken, maar ik beschouw het object toch als dichterbij. Dus mijn hersenen ontvangen de dissociatie van signalen. Precies. Dat is precies het punt. Ja, dat heb je goed begrepen. Ik denk dat we dan helaas meer van die problemen met begrenzingsinsufficiëntie zullen hebben naarmate de tijd verstrijkt. Precies. Bij het opgroeiende kind is er een verband tussen zicht en houding. En er is een veel voorkomende oogaandoening die vergentie-insufficiëntie wordt genoemd, die u al noemde. En het veroorzaakt vooral visuele problemen. Maar vergentie-insufficiëntiestoornis leidt ook tot algemene en houdingssymptomen. U noemde deze problemen al.Kun je samenvatten wat de vergentie-insufficiëntiestoornis is? Hoe herken je vergentie-insufficiëntie? En wat zijn de beste methoden om vergentie-insufficiëntie bij kinderen te behandelen? Ja, dus zoals we hebben besproken, is begrenzingsinsufficiëntie een veelvoorkomend probleem, maar het wordt waarschijnlijk ook onvoldoende herkend. Dus bijvoorbeeld, bij kinderen, wanneer ze een verminderde begrenzing hebben, gaan ze soms naar school, maar hebben ze slechte resultaten. Ze hebben wat hoofdpijn, maar het is erg moeilijk om te individualiseren. Het komt uit de ogen. Soms hebben ze duizeligheid en instabiliteit. En ouders denken niet dat het uit de ogen komt. Het is ook moeilijk om vergentie-insufficiëntie te diagnosticeren, omdat het niet alleen een oculair onderzoek is. Het is een orthoptisch onderzoek. Dus we moeten natuurlijk het oculaire systeem volledig onderzoeken. We hebben een orthoptisch onderzoek van de oogmotiliteit nodig. We moeten ook de breking meten. Ze moeten worden onderzocht met cycloplegische oogdruppels. Al deze diagnostische onderzoeken kunnen het probleem oplossen. Soms wordt de houding beïnvloed door begrenzingsinsufficiëntie. Natuurlijk is het ook belangrijk omdat kinderen met vergentie-insufficiëntie houdingsproblemen hebben. Maar ik moet zeggen. Het is ook interessant dat vergentie-insufficiëntie wordt geassocieerd met een aantal andere ziekten, zoals dyslexie. Deze kinderen hebben dus problemen op school. Ze worstelen in het dagelijks leven met lezen. Maar als er een extra begrenzingsinsufficiëntie is, is het probleem natuurlijk groter. Het is dus erg belangrijk om problemen met vergentie-insufficiëntie op te sporen. Dus ik vatte net samen dat we oculaire eliminatie, orthoptisch onderzoek en refractieonderzoek nodig hebben onder cycloplegie. Dank je. Dat is heel belangrijk om te weten, want om de juiste diagnose te stellen, moet je de juiste diagnostische tests doen. Precies.