Laten we functionele tricuspidalisregurgitatie bespreken en tricuspidalisklepziekte betekent meestal tricuspidalisregurgitatie. Het is een zeer onderbehandeld probleem en functionele regurgitatie van de tricuspidalisklep heeft vaak een slechte prognose. Het compliceert het algehele hartfalen. Wat zijn de huidige behandelingsopties voor regurgitatie van de tricuspidalisklep? In het bijzonder is er ook de ontwikkeling van percutane transkathetertechnieken. Hoe verhoudt dit zich tot openhartchirurgie?

Ja, zeker tricuspidalisklepregurgitatie is een probleem, dat in verschillende scenario's anders is. Allereerst kunnen we tricuspidalisregurgitatie hebben die verband houdt met ziekten van de linker hartklep. Tricuspidalisregurgitatie moet in die gevallen zeer agressief worden behandeld. Met andere woorden, zelfs als tricuspidalisregurgitatie niet ernstig is, maar we hebben tricuspide annulusdilatatie, moeten we een tricuspidalisregurgitatie corrigeren wanneer we een linkerklepoperatie uitvoeren. Dit is dus één scenario: tricuspidalisregurgitatie in verband met het mitralisprobleem of het aortaprobleem. Dan hebben we het scenario van geïsoleerde tricuspidalisregurgitatie. U kunt dit scenario hebben in de context van hartfalen bij patiënten die eerder zijn behandeld met een linkerhartklepoperatie. Patiënten konden voorheen worden behandeld met de MitraClip-procedure. Dus we worden nu geconfronteerd met geïsoleerde tricuspid regurgitatie. In dit geval moeten we zeer agressief zijn. Zelfs de recente richtlijnen voor hartchirurgie suggereren dit. Het rechterventrikel kan verwijd zijn en het mag zelfs niet overmatig disfunctioneren. Maar omdat we rechterventrikeldisfunctie hebben, hebben we pulmonale hypertensie. Dan gaat de chirurgische behandeling gepaard met een zeer hoog risico. Dus de boodschap is om zeer agressief te zijn bij die patiënten en tricuspidalisregurgitatie te behandelen. Zelfs zonder ernstige symptomen, zelfs met de minimale symptomen, zal het ventrikel, op voorwaarde dat het verwijd is, disfunctioneren.

Er is een subcategorie van patiënten die moeilijk te behandelen zijn. Het heet de HFpEF, het hartfalen met behouden ejectiefractie. Soms is het een disfunctie van de rechter hartkamer. Hebben deze patiënten ook last van mitralisinsufficiëntie of is dat puur een medisch probleem om te behandelen?

Ik denk dat mitralisinsufficiëntie een rol kan spelen bij het ontwikkelen van tricuspidalisregurgitatie. Zodra we mitralisproblemen hebben, moeten we eerst de mitralisklepproblemen behandelen. En gelijktijdig, indien mogelijk, moeten we tricuspidalisregurgitatie behandelen. Tijdens dezelfde operatie? Zeker tijdens dezelfde operatie. De tricuspidalisklepoperatie voegt in dat kader niet al te veel risico toe aan de operatie. Maar het gaat gepaard met een opmerkelijke verbetering van de uitkomst.

De transkatheter-behandelingsmethoden voor tricuspidalisklepregurgitatie. Gelden ze ook voor dezelfde soort patiëntencategorie?

Tricuspid percutane behandeling is niet zozeer gestandaardiseerd als mitralisklepbehandeling. Tricuspid percutane behandeling kan zeker worden overwogen bij patiënten met een hoger risico. Maar ik zou terughoudend zijn om percutane tricuspidalisbehandeling te overwegen bij patiënten met de chirurgische tricuspidalisreparatie of -vervanging met een zeer laag chirurgisch risico. Een zeer laag chirurgisch risico bevindt zich in een zeer vroeg stadium van de ziekte van de tricuspidalisklep voordat symptomen optreden. We hebben alleen dilatatie van de rechterkamer en aanvankelijke disfunctie van de rechterkamer.

Dat is heel belangrijk. Het spreekt dus over de noodzaak om de rechterventrikelfunctie en regurgitatie van de rechterventrikeltricuspidalisklep vroegtijdig te beoordelen om patiënten het beste resultaat en het minste risico op chirurgie te bieden.

Precies! En de recente richtlijnen wijzen daar echt op. Het geheim van goede resultaten bij tricuspidalisklepchirurgie of percutane behandeling is gewoon om agressief te zijn. U moet de patiënt behandelen voordat deze ernstige symptomen ontwikkelt voordat de rechterventrikel disfunctioneel is.En voordat pulmonale hypertensie zich ontwikkelt

Dus hier komt de rol van het behandelende klinische team - de chirurg, de cardioloog - om de hoek kijken. Ze moeten proactief zijn in het aanbieden van een passende behandeling in de vroegste stadia van de ziekte.

Precies. De vroege behandeling in de vroege stadia is het geheim hiervan. Het moet zeer goed worden overwogen door de cardiologische gemeenschap. De cardiologische gemeenschap heeft de neiging om de operatie uit te stellen omdat de patiënten redelijk gezond zijn omdat de patiënt bijvoorbeeld erg goed reageert op de diuretica. Dus, maar dit is eigenlijk een vergissing. En we moeten er rekening mee houden dat als de operatie goed wordt uitgevoerd in het vroege stadium van [rechterventrikel]ziekte, de ziekte het risico op een operatie extreem laag is, bijna nul is. En het voordeel is op de lange termijn erg hoog.