Revalidatie is cruciaal na chirurgische behandeling van kniebandletsel en meniscusletsel. Revalidatie is belangrijk na herstel en behandeling van kraakbeen. Wat is de moderne benadering van de revalidatie na een knieblessurebehandeling? Hoe farmacologische en fysiotherapeutische methoden van revalidatie te combineren na een knieblessure? We moeten het behandelconcept voor elke patiënt personaliseren. Het geldt voor knietraumachirurgie en ook en ook voor een plan voor revalidatie. Meestal beginnen we met het mobiliseren van de patiënt op de eerste dag na de operatie. Ik denk dat vroege mobilisatie na een operatie erg belangrijk is voor stofwisselingsprocessen, genezingsvermogen, voeding, enzovoort. Ook gebruiken we een zogenaamde CPM-machine voor een passieve mobilisatie van gewrichten om verklevingen in het gewricht te voorkomen en kraakbeen te helpen met voeding. Omdat bewegingen van een gewricht zeer belangrijke factoren zijn voor de genezing van kraakbeen. Je hebt dus de beweging in het gewricht nodig. Anders is de metabole activiteit in het kraakbeen laag. De metabolische activiteit ook in het gerepareerde kraakbeen is erg laag. Ook adviseren wij enkele beperkingen in het bewegingsbereik na de revalidatie. Dus ik denk dat als je bijvoorbeeld een afwijking aan de knieschijf [patella] of een trochlea hebt, je de knie een tijdje niet moet buigen omdat het weefsel zichzelf begint te herstellen. Normaal gesproken heb ik een periode van zes weken voor het gebruik van gedeeltelijke gewichtsbelasting. Ik adviseer een bewegingsbeperking in eerste instantie voor twee weken, meestal bij 30 graden. Na de extra twee weken revalidatie vergroten we het bewegingsbereik tot 60 graden, en dan komen we tot 90 graden. Dus bij een stap van 30 graden gaat de patiënt actief vooruit, maar ik laat een passieve bewegingsuitslag van een fysiotherapeut 30 graden verder gaan. Patiënten beginnen bijvoorbeeld na twee weken revalidatie niet met 60 graden passief bewegingsbereik, maar gaan tot 90 graden gewrichtsbeweging. Om die reden kunt u meer buigen en meer functie van een gewond gewricht toestaan ​​door onderscheid te maken tussen de actieve en passieve beweging van het gewricht. In de eerste stap van revalidatie beginnen we met therapie om ontstekingen te stoppen. We gebruiken gewrichtsweefselkoeling en we gebruiken ook ontstekingsremmende medicijnen. Maar ik gebruik vaak bloedplaatjesrijk plasma (PRP) in een veld dat is aangetast door de verwonding. De patiënt krijgt uiteindelijk de injectie met bloedplaatjesrijk plasma (PRP) in de knie. We zien dat PRP-injectie de ontsteking op een zeer goede manier in evenwicht brengt. De gewrichtspijn van de patiënt neemt ook af onder die toestand van PRP-injectie. En het start een biologisch proces van blessuregenezing. Dus om die reden is het logisch. Ook gebruiken we de eerste zes weken tromboseprofylaxe tijdens het gebruik van krukken. Elke patiënt krijgt zes weken lang een CPM-machine thuis op een huursysteem. Dit wordt de beschermingsfase genoemd. Na zes weken begint de patiënt op een normale manier met het belasten van het gewricht. Daarna starten we met medische trainingstherapie om de knie weer normaal te laten functioneren. We werken aan het verbeteren van het bewegingsbereik, de belasting [gewicht op het gewricht] en de sensomotorische functie. De tijd om terug te keren naar fysieke activiteit hangt af van het type knieblessure. Dus bij een ligamentische blessure weten we dat het een atleet ongeveer zes maanden tot zeven maanden of acht maanden zal kosten voordat ze terug kunnen gaan naar de sport. Voor een kraakbeenherstelbehandeling is het vaak minimaal zes maanden revalidatie. Dan kan een atleet weer gaan sporten. Elk type hersteld kraakbeengebied heeft dus zijn eigen kenmerken met betrekking tot een optimaal revalidatieplan. U moet de individuele situatie van elke patiënt integreren in uw revalidatieprogramma.