Ik praat al 15 jaar over de toekomst van hartchirurgie. Ik realiseerde me dat er altijd een toekomst is, toch? Er zijn altijd open vragen. En we hadden het net over tricuspidalisregurgitatie. Tricuspidalisklepziekte blijft een boek dat geschreven moet worden. We hebben dus minstens tien jaar onderzoek naar tricuspidalisklepaandoeningen. Naast de specifieke ziekten is mijn visie het volgende. Ik heb mijn tijd, moeite en mijn wetenschappelijke focus geïnvesteerd in het ontwikkelen van nieuwe tools. Ik heb verschillende technieken en technologieën ontwikkeld. Mijn interesse is om deze technologieën toe te passen en te implementeren in de echte wereld. En ik zie de uitdagingen, de uitdagingen van diagnostische beeldvorming, de uitdagingen van het onderwijs, de uitdagingen van het creëren van de juiste omgeving. Stel je voor dat we innoveren in medische hulpmiddelen. En we zijn aan het innoveren in onze operatiekamers. We werken tegenwoordig in hybride kamers. We hebben geïnnoveerd in de manier waarop we diagnostische beeldvorming doen. Maar wat we doen, onderwijzen we nog steeds op dezelfde manier als 200 jaar geleden. Een onderwerp over de toekomst is dus onderwijs. Het is, weet je, misschien saai als concept. Je mag iets verwachten dat meer op sciencefiction lijkt. Maar onderwijs met behulp van technologie zal een van de trends zijn.

En over het algemeen ben ik er sterk van overtuigd dat we de komende tien jaar de interactie tussen mens en machine zullen zien. We zullen kunstmatige intelligentie ons vak zien binnenkomen, aanvankelijk op een heel zachte manier. We hebben het al, we beseffen het niet, maar we hebben het. Dat zal steeds meer een interactie zijn tussen mens en machine. Om het veiligheidsprofiel van procedures te verbeteren, onze procedures te begeleiden, kwaliteitscontrole en kwaliteitscontroles uit te voeren. Ik geloof echt dat er behoefte is aan hetzelfde technologieniveau als in de luchtvaartelektronica, waar we veel controlemaatregelen hebben die de piloten helpen om veilig te besturen en de regels te volgen. Maar vandaag de dag, als je de operatiekamer binnengaat, wordt de piloot, de operator, bijna alleen gelaten. Een chirurg is omringd door mensen, maar aan het eind van de dag is een chirurg alleen. Het hangt sterk af van de expertise van de operator of de procedure goed of slecht zal zijn. Maar wees heel voorzichtig, want zelfs een ervaren operator kan een dag hebben waarop de ervaren chirurg niet op volle kracht kan werken omdat er andere problemen zijn. Dus het verhogen van het veiligheidsniveau, het toevoegen van kunstmatige intelligentie en machines rond de operators [chirurgen] zal in de toekomst de leidende trend zijn. En nogmaals, het zal waar zijn. Mijn inspanningen zullen volledig gericht zijn op de veiligheid en efficiëntie van procedures in plaats van op nieuwe apparaten of nieuwe trends. Ik wil het veiligheidsprofiel en de reproduceerbaarheid verbeteren van wat we in een zeer gespecialiseerde situatie hebben ontwikkeld. Ik had veel geluk om deze procedures te leren, honderden experimenten te doen voordat ik in een mens ging. Dit is niet mogelijk voor degenen die vandaag beginnen met surgical training. Ze moeten meteen springen om een ​​menselijk lichaam te opereren. En dit is erg moeilijk. We moeten dus simulatoren ontwikkelen. We moeten een standaardpraktijk ontwikkelen. En we moeten procedures voor probleemoplossing ontwikkelen, zodat we veiligere procedures voor onze patiënten kunnen bieden. Uiteindelijk gaan we de modernste technologie toepassen.