U bent een van de vele vooraanstaande neurologen die neurodegeneratie bij multiple sclerose hebben ontdekt en bestudeerd. Dr. Anton Titov, MD. U werkte met Dr. Douglas Arnold aan de McGill University in Montreal. U werkte samen met Dr. Margaret Esiri, een neuropatholoog in Oxford. Dr. Anton Titov, MD. Je bestudeerde axonaal verlies bij multiple sclerose. Laat me een van uw onderzoeksartikelen over multiple sclerose citeren. "De belangrijkste focus voor de behandeling van multiple sclerose moet de vermindering van blijvende invaliditeit zijn. Het is algemeen aanvaard dat blijvende invaliditeit het gevolg is van cumulatief axonverlies. Dit axonverlies treedt heel vroeg in de multiple sclerose op. Dr. Anton Titov, MD. Effectieve behandeling kan beschikbaar zijn. Dan moet de timing van therapeutische interventie overeenkomen met de timing bij het begin van axonale schade. Dat zou betekenen dat multiple sclerose vroegtijdig moet worden behandeld. Beslissingen over de behandeling mogen niet gebaseerd zijn op de ernst van de klinische toestand van de multiple sclerose. Therapie moet gericht zijn op cumulatieve aanvallen voorkomen. Cumulatieve schade resulteert uiteindelijk in blijvende invaliditeit." Dr. Paul M. Matthews, MD. Dit heeft ingrijpende gevolgen voor de behandelingsstrategie bij multiple sclerose. Dr. Anton Titov, MD. Kun je met MRI het neuronale en axonale verlies beoordelen bij een patiënt met een recente diagnose van multiple sclerose? Welke invloed zou dat hebben op de keuzes van de behandelingsstrategie bij patiënten met multiple sclerose? Dr. Paul M. Matthews, MD. Ik denk dat we hebben geleerd dat we verschillende diagnostische tests kunnen gebruiken op basis van verschillende beeldvormingstechnieken. We kunnen neuron- en axonverlies identificeren. Dat kunnen we zelfs in de vroegste stadia van Multiple Sclerose bij het klinisch geïsoleerde syndroom. Het baanbrekende werk werd gedaan door professor Nicola De Stefano, nu aan de Universiteit van Siena. Dr. Paul M. Matthews, MD. Het toonde aan dat de snelheid van hersenvolumeverlies ongeveer gelijk verloopt gedurende het gehele beloop van de ziekte van multiple sclerose. Hersenvolumeverlies is een indirecte maat voor de schade aan zenuwcellen en axonen. Het betekent dat zenuwcellen blijven afsterven van de eerste symptomen van multiple sclerose met het klinisch geïsoleerde syndroom tot aan de late secundaire progressieve fase van multiple sclerose. De snelheid van overlijden van axonen en zenuwcellen blijft ongeveer gelijk. Nu zijn er meer gegevens gekomen om het nog directer aan te tonen. Dr. Elizabeth Fisher ontdekte tijdens haar verblijf in de Cleveland Clinic deze belangrijke bevinding bij multiple sclerose. Samen met Dr. Rick Rudick en hun collega's bestudeerde ze cohortpatiënten uit de initiële behandelingsgroepen met interferon-bèta gedurende een langere periode. Ze bestudeerden meer dan tien jaar multiple sclerosepatiënten. Ze toonden aan dat de snelheid van hersenvolumeverlies in die tijd ongeveer constant was. Dr. Paul M. Matthews, MD. Bovendien laten zij en een aantal andere medewerkers, waaronder wijzelf, in ander werk zien dat de snelheid van hersenvolumeverlies bij multiple sclerose in de loop van de tijd een goede voorspeller is van de progressie van invaliditeit.