Dr. Anton Titov, MD. Je had al een medicijn dat niet alleen bij dieren werkte. Dr. Anton Titov, MD. Je hebt decennialang onderzoek gedaan. Maar je laat zien dat het het leven drastisch heeft veranderd en het leven van een te vroeg geboren baby in je ziekenhuis heeft gered. Medische second opinion is belangrijk. Nu moet je het produceren en beschikbaar stellen. Maar. Het verhaal is verbazingwekkend omdat zowel de academische wereld als de industrie aanvankelijk de mogelijkheid om dit medicijn te maken afwezen. Dr. Tore Curstedt. Dat lukte al. Hoe kwam het dat de medicatie beschikbaar kwam? Kijk eens aan, het zit in die fase. Dr. Tore Curstedt. We produceerden, voor de eerste klinische proeven, we produceerden de medicatie zelf. Dr. Tore Curstedt. We hebben varkenslongen. Het wordt geproduceerd uit varkenslong. Dr. Tore Curstedt. We hebben varkenslongen van het slachthuis in Stockholm. Het slachthuis in Uppsala. Misschien elke keer dat we longen namen. Dr. Tore Curstedt. We hadden ongeveer 50-100 kilo longen in het ziekenhuislaboratorium. Gedurende vijf jaar hebben we ongeveer 3.000 4.000 flesjes oppervlakteactieve stof geproduceerd om 3.000 4.000 premature baby's te behandelen. Het was ons maximum. Maar als je een proef hebt, moet je miljoenen produceren. De productie opschalen. Opschalen van de productie. In ons ziekenhuislaboratorium was dat niet mogelijk. Voor de eerste klinische proeven hebben we het gedaan, het is geen probleem. Maar toen spraken we met het Zweedse farmaceutische bedrijf Pharmacia en ze zeiden ja en nee. Na twee jaar zeiden ze nee. De markt is te klein. Het is niet meer dan 20 miljoen euro per jaar. De marketingkosten bedragen misschien 100 miljoen euro. Ze zijn niet geïnteresseerd. Hoewel iedereen wist dat de medicatie het leven binnen enkele minuten dramatisch redde. Toen we met Pharmacia spraken, hadden we onze eerste klinische proeven gedaan. Dr. Tore Curstedt. Daaruit bleek dat we de sterfte hadden verlaagd. Onze controlegroepen hadden een sterftecijfer van 51% en in de behandelde groep tot 30%. Verbazingwekkend resultaat voor de medicatie in de klinische onderzoeken bij mensen! Ja, want als je kijkt naar onze eerste klinische onderzoeken, begon het in 1985, in de begin 1985. Toen waren we al begonnen met een netwerk van neonatologen in verschillende delen van Europa. Maar het was één ziekenhuis dat niet geïnteresseerd was om deel te nemen aan de klinische proef. Ook al wisten ze dat de medicatie werkte. Het ziekenhuis was het Karolinska University Hospital. Ze waren niet geïnteresseerd. Medische second opinion is belangrijk. Dr. Anton Titov, MD. Ze wisten dat de plaatselijke wetenschapper de medicatie uitvond die werkte en... Ja. Maar ze wisten toen nog niet zoveel omdat het in het begin was. Dr. Tore Curstedt. We hadden in een ander ziekenhuis, Saint Göran Hospital, negen baby's behandeld, op een "vitale indicatie"-toestemming. Het werkte heel goed. Niet al deze baby's hebben het overleefd. Zes van de negen overleefden. [Anton] Dat is nog steeds behoorlijk goed - Het zijn zeer goede resultaten. Maar ze zeiden nee. Maar anderen, in Lund in het zuiden van Zweden, Oslo, Duitsland, Engeland, Italië, Frankrijk. Nederland heeft deelgenomen aan de eerste klinische proef. Maar niet Stockholm. Iedereen behalve de thuisinstelling. Nee, nee, ze waren niet geïnteresseerd. Wat gebeurde er toen? Toen begonnen we het met deze andere en we produceerden een oppervlakteactieve stof in het Karolinska University Hospital in het laboratorium en stuurden het naar verschillende delen van Europa . In de eerste klinische proef moesten we ongeveer 150 baby's en 150 controles behandelen. Dr. Tore Curstedt. We hadden alleen de meest zieke premature baby's volgens toestemming van onze ethische commissie. Nadat ik de helft had behandeld, 75. 75 baby's waren "controle" [onbehandeld], we hadden een tussentijdse analyse. Toen moesten we ermee stoppen omdat we de mortaliteit in de behandelde groep zo sterk hadden verminderd dat het niet ethisch was om niet iedereen te behandelen. Dit is erg dramatisch, dus de klinische proef kon niet doorgaan omdat de medicatie niet werkte, je wist dat het werkte. Maar omdat het heel goed werkte. Werkte heel goed, te goed. Het was niet ethisch meer om dit medicijn niet aan de controlegroep te geven. Nee. Dr. Anton Titov, MD. Je moet ze geven. We moesten het geven, dus moesten we het aan de ander geven.Dit is de enige klinische proef met de controlegroep en de oppervlakteactieve groep. Toen was het niet voor iedereen ethisch. Alles moest behandeld worden. Dan beginnen we met andere soorten om het niet één keer te geven, om het twee keer te geven. Geef het drie keer. De profylaxe. Dus deden we klinische proeven. Maar het was onmogelijk om op te schalen in ons ziekenhuislaboratorium. Dr. Tore Curstedt. We moesten het bedrijf hebben. Pharmacia [bedrijf] was niet geïnteresseerd. Nog steeds niet geïnteresseerd? Nee, nee. Het was niet geïnteresseerd. De bedrijven zouden op je deur moeten kloppen. Ja. Maar het is zo'n klein product. Ze zeiden: "Hoeveel in Zweden?" Misschien 300, 500 in Zweden. Maar je hebt heel Europa. Dr. Anton Titov, MD. Je hebt de VS en vele anderen. Toen kwamen we in contact met Chiesi Farmaceutici in Parma, een klein particulier bedrijf in die tijd. Ze waren geïnteresseerd. [Anton] Ze hadden prikkels om snel te handelen en groter te worden. Ja. Omdat het snel is en het was goed, tegenwoordig was het goed dat we Chiesi hadden in plaats van Pharmacia. Het is beter om een ​​groter product te maken in een klein bedrijf, dan een marginaal product in een groot bedrijf. Ze namen het product en ze slaagden erin de productie op te schalen, dus het kwam beschikbaar en jij leidde dat proces waarschijnlijk ook. Ja, ja, we zijn er vaak geweest en nu ze het daar kunnen doen, want zie je, in vijf jaar hebben we 3.000 4.000 flesjes geproduceerd. 3.000 4.000 baby's gered. Ja, een deel ervan. Sommigen van hen hebben het in ieder geval overleefd. Dr. Tore Curstedt. We hebben vandaag bijna vier miljoen te vroeg geboren baby's behandeld. Als we drie, vier miljoen flesjes in een ziekenhuis hadden gemaakt, zou het ons duizend jaar hebben gekost. Het was totaal onmogelijk geweest.