Professor Steinwachs, is er een verhaal van een patiënt dat u zou kunnen bespreken dat de onderwerpen illustreert die we vandaag hebben besproken? Misschien een samenstelling van klinische gevallen die u vaak tegenkomt in uw klinische praktijk? Ja, bijvoorbeeld, ik zag gisteren een patiënt die een professionele tennisser is. Hij kwam drie maanden geleden. Hij heeft een geblokkeerde knieblessure. Hij kon niet meer tennissen. We zien op de MRI dat hij een enorme Osteochondritis dissecans (OCD) heeft op de laterale femurcondyl. Deze Osteochondritis dissecans (OCS) was grotendeels gebaseerd op het kraakbeenoppervlak. Er was dus een heel klein [zeldzaam] botvolume onder het kraakbeen. Normaal gesproken zien we dit probleem op de volgende manier. Als een patiënt niet genoeg bot onder het kraakbeen heeft, dan integreert het gerepareerde kraakbeen niet in de oude normale plaats. Maar het kraakbeendefect van deze tennisser was zo enorm. Het was 2,5 centimeter lang en ongeveer twee centimeter breed. Ik zou dat kraakbeendefect dus niet helemaal verwijderen. Dus ik nam het risico en verwijderde alle botdeeltjes op het subchondrale bot. Ik deed boringen diep in het bot om een ​​maximaal aantal kraakbeenstamcellen te rekruteren. Ik heb toen wat poreus bot op het defect in het botgebied gelegd. Toen plaatste ik het kraakbeen weer op zijn plaats en hechtte dat kraakbeen aan het intacte kraakbeen. Ik heb ook wat schroeven in gerepareerd kraakbeen gestoken om deze kraakbeenstukken weer helemaal op hun normale plaats te drukken. Ik weet dat het een riskante behandelmethode is. Omdat we in de gepubliceerde medische literatuur zien dat als de kraakbeenstukken niet vergelijkbaar zijn in vorm en oppervlakte met een groot deel van het onderliggende bot, je het risico loopt dat de behandeling mislukt. Maar in dat geval zag ik de patiënt gisteren. Ik zie dat het gerepareerde kraakbeenweefsel volledig is geïntegreerd en op zijn plaats wordt gehouden. Volgende week zal ik de schroeven verwijderen en dan hoop ik dat de patiënt zijn oorspronkelijke kraakbeen zal teruggroeien, wat de beste kraakbeenreparatie is die je kunt krijgen. Hij kan weer gaan tennissen, denk ik, in de komende drie tot zes maanden. Dit is dus een typische kenmerkende situatie van kniekraakbeenletsel. Je kunt soms tot het uiterste gaan van behandelmethoden. Maar u kunt alle biologische aspecten van kraakbeenherstel aanpakken die belangrijk zijn voor succes. Dan is er een kans om de blessure te genezen in de situatie, die er in eerste instantie veel erger uitziet. En OCS betekent osteochondraal defect? Waar staat de afkorting OCS voor? Ja, OCS betekent een osteochondraal defect. Het betekent osteochondrose dissecans. Dat is de term die betekent dat er een voedingsprobleem is in het subchondrale bot. Patiënten met OCS (osteochondrosis dissecans) verliezen na verloop van tijd een groot deel van de femurcondyl. Dus OCS is schade aan het kraakbeen plus subchondraal bot. OCS is als een necrotisch gebied tussen het kraakbeen en het bot. En zelfs na zo'n uitgebreide blessure kan deze professionele tennisatleet terugkeren naar het competitieve spel? Ik denk dat de belangrijkste factor bij deze patiënt de genezing van het subchondrale bot is. Dat ziet er heel goed uit op de MRI toen ik het zag. Het gerepareerde kraakbeen is dus volledig geïntegreerd. Er is geen opening tussen het getransplanteerde of geïmplanteerde kraakbeen [en niet-beschadigd kraakbeen]. Gerepareerd kraakbeen zit vast aan het subchondrale bot. Dat is het belangrijkste punt. En deze patiënt heeft zijn oorspronkelijke weefsel behouden, wat de best mogelijke [methode om kraakbeenletsel te behandelen] is. Dus om die reden verwacht ik dat hij terug kan naar de professionele sport. Ja.