Zeldzame oogziekten zijn de belangrijkste oorzaak van slechtziendheid en blindheid bij kinderen en jonge volwassenen. Er zijn meer dan 900 zeldzame oogziekten. Veel oogziekten zijn genetisch bepaald. Ze omvatten retinitis pigmentosa en oogafwijkingen in de ontwikkeling. Hoe genetische methoden te gebruiken voor de juiste diagnose van zeldzame oogziekte?
Welke genetische tests worden gebruikt? Is er een rol weggelegd voor Whole Genome Sequencing?
Wanneer moeten ouders genetische tests aanvragen als een kind een zichtprobleem heeft? Het is een zeer goede vraag over genetische zeldzame oogziekten, omdat het soms erg moeilijk is om een ​​juiste diagnose te stellen voor deze zeldzame ziekte. Waarom? Omdat het zeldzame genetische oogziekten zijn. Er zijn waarschijnlijk ongeveer 1000 zeldzame oogziekten. Dus dat zijn veel oogziekten. Het is dus belangrijk om een ​​goed fenotype [beschrijving van symptomen en ziektetekens] te hebben voordat je gaat genotype [genetische oorzaak]. Als u geen goede symptoombeschrijving heeft, stelt u geen juiste diagnose. Dus allereerst moeten we tekenen van oogziekten beschrijven met goede beeldvorming. Wij zijn een OPHTARA Zeldzame Oogziekten Centrum. Wij zijn een centrum van zeldzame oogziekten. We hebben het grootste en meest nauwkeurige platform voor oogbeeldvorming voor kinderen ontwikkeld. Natuurlijk hebben we dat ook voor volwassenen. Maar vooral voor kinderen. De beeldvorming moet worden aangepast aan een kind. We hebben dus wat handstukken nodig. En dus moeten we een eenvoudig diagnostisch systeem hebben, bijvoorbeeld een sneller diagnostisch systeem voor oogziekten. We hebben dus mooie OCD [Optical Coherence Tomography] voor kinderen die in de hand gehouden worden. We hebben ook een zeer brede retinale funduscopy met een groot, groot systeem. En deze diagnostische hulpmiddelen zijn van cruciaal belang voor het stellen van een goede diagnose van zeldzame oogziekte. We moeten een goede fenotypediagnose stellen. En daarna hebben we genotypering nodig om een ​​oorzaak van zeldzame oogziekte te vinden. We hebben genetici nodig, klinisch genetici, maar ook goede moleculaire genetica. Ik heb de leiding over een platform dat Sequoia heet voor sequencing van het hele genoom. En we werken ook samen met professor Sophie Valleix voor Moleculaire Genetica. En dus zijn we geïnteresseerd in aandoeningen van het voorste oogsegment en dysgenese van het voorste segment. We bestuderen natuurlijk ook een netvliesaandoening. We doen eerst NGS-sequencing, waarbij meestal 200 genen zijn aangetast in zeldzame genetische oogziekten. Maar als NGS-sequencing niet goed is, gaan we over op sequencing van het hele genoom. Dit genetische testplatform heet Sequoia. het is heel, heel specifiek. En dus hebben we multidisciplinaire overleggen om het te diagnosticeren kind te selecteren. Dan gebruiken we dit NGS-platform en is er sequencing van het hele genoom. Het is erg interessant omdat waarschijnlijk ongeveer 30% van de retinale ziekte kan worden opgelost door NGS-sequencing. Waarschijnlijk kan een bepaalde pathologie, zoals aniridie, in 90% worden opgelost, met waarschijnlijk PAX6-mutaties geïdentificeerd door NGS-sequencing. Maar voor de andere zeldzame oogziekte moeten ze op grote schaal worden onderzocht. Zodat we nieuwe aangetaste genen kunnen ontdekken. We kunnen nieuwe mutaties vinden die zeldzame oogziekten veroorzaken. En daarom is het erg interessant. Als je kijkt naar aniridie, we hadden een ITPR1-mutatie die geassocieerd is met het Gillespie-syndroom. Dat is een zeer recente ontdekking van het gen voor aniridie. Dus dat is heel interessant. En dus, om samen te vatten, een goed fenotype [ziekteverschijnselen], met specifieke beeldvorming, is essentieel om zeldzame oogaandoeningen bij kinderen te diagnosticeren. Daarna, als je een goed fenotype had, kun je naar een goede genotypering gaan. Je kunt hele genoomsequencing uitvoeren en de kosten nemen voortdurend af. Waarschijnlijk tegen de tijd dat ouders met kinderen, pediatrische patiënten, naar uw gespecialiseerde oogcentrum voor tertiaire zorg komen, hebben ze verschillende artsen gezien. Maar de diagnose van de oogziekte is nog steeds niet vastgesteld. Of kinderen met oogproblemen kregen een vaker voorkomende diagnose maar wellicht een verkeerde diagnose.Dus hoe vinden deze pediatrische patiënten u uiteindelijk? Is het het initiatief van hun ouders? Is dat een initiatief van de oogarts? Wat gebeurt er vaker? We hebben veel patiënten die alleen naar ons zijn doorverwezen. Maar soms is het niet genoeg. En dus werken we samen met Vereniging met zeldzame oogziekten. Dat is heel belangrijk om samen te moeten werken. En ik ben bijvoorbeeld voorzitter van het Wetenschappelijk Comité van Aniridia, Europe Association, en ook voorzitter van de Rare Eye Disease Association in Frankrijk. Dus als je verenigingen hebt die met je samenwerken, kun je de patiënten naar de centra laten komen. Je kunt informatie verspreiden. Ook is het belangrijk dat we klinische richtlijnen maken voor zeldzame oogziekten. En die klinische richtlijnen zijn handig voor huisartsen. Maar klinische richtlijnen zijn ook nuttig voor de patiënten. En dit is dus erg belangrijk. Bij aniridie moet u bijvoorbeeld oogdruppels zonder conserveermiddel hebben. Maar dat is niet zo eenvoudig voor de huisarts. Maar als ze gewoon naar de klinische richtlijnen gaan, kunnen ze dat lezen, en dus weten ze het. Daarna kunnen ze doorverwijzen naar een OPHTARA gespecialiseerd oogcentrum. Maar ze hebben in ieder geval kennis van zeldzame oogziekten, wat waardevol is. Dus dat is belangrijk om informatie over zeldzame genetische oogziekten te verspreiden. Dus dat is een belangrijk punt. Dit is patiëntgestuurde zorg omdat het de patiënt is die uiteindelijk de regie heeft over zijn gezondheid. Ook al is het soms best handig om de verantwoordelijkheid voor je gezondheid bij de arts neer te leggen. Maar een patiënt zou waarschijnlijk zelfs moeten kijken naar de klinische richtlijnen die relevant zijn voor zijn ziekte of aandoening. Precies.