U heeft veel belangrijke wetenschappelijke bijdragen geleverd op het gebied van multiple sclerose. Een daarvan is de ontdekking van het belang van neuronaal en axonaal verlies bij multiple sclerose. Dr. Anton Titov, MD. Dit maakt multiple sclerose een neurodegeneratieve ziekte. Multiple sclerose is niet "slechts" een auto-immuunziekte. Er is een verlies van neuronen en axonen na een terugval van multiple sclerose. Dr. Anton Titov, MD. Dit impliceert een effectief mechanisme voor herstel van de hersenfunctie bij patiënten met relapsing-remitting multiple sclerose. Dr. Paul M. Matthews, MD. We hebben het al een beetje gehad over relapsing-remitting multiple sclerose. Het is bekend dat patiënten met relapsing-remitting multiple sclerose zeer goed en voor een lange tijd functionele vermogens behouden. We weten dat axonen en neuronen verloren gaan na een terugval bij multiple sclerose. Dr. Anton Titov, MD. Hoe vindt herstel van neurologische functies plaats na een terugval bij multiple sclerose? Functioneel herstel na een terugval kan door verschillende mechanismen plaatsvinden. Dr. Paul M. Matthews, MD. Als er nog axonale substraten over zijn, is herstel van neuronen mogelijk. Remyelinisatie van axonen kan optreden. Dat kan neuronen in staat stellen om eventuele gestoorde functies te herstellen. Neuronen kunnen hun functie op langere termijn behouden. Veel axonen zijn echter onomkeerbaar beschadigd. Veel neuronen zijn onomkeerbaar beschadigd. Zenuwcellen sterven af ​​bij multiple sclerose. Dr. Paul M. Matthews, MD. Dit hebben we al eerder besproken. In deze gevallen gebruiken de hersenen hun buitengewone redundantie voor het herstel van de neurologische functie. Elke zenuwcel heeft ongeveer 10.000 synaptische verbindingen. Elke synaptische verbinding interageert op zijn beurt met even grote aantallen zenuwcellen. Wat dit mogelijk maakt, is een rijk netwerk van zenuwcellen in de hersenen. Neuronen kunnen elkaar binnen een bepaald functioneel systeem in belangrijke mate overnemen. Dit gebeurt zelfs als er schade optreedt. Deze functionele compensatie bij multiple sclerose is een spontaan proces. Maar het kan worden verbeterd door ervaring en voortdurend leren. Dr. Anton Titov, MD. Dit is de rol van neurorevalidatie bij multiple sclerose. Het kan heel moeilijk zijn om te lopen of een voorwerp vast te pakken in de onmiddellijke nasleep van een terugval. Het herhaaldelijk oefenen van een taak, zoals grip of lopen, wordt geleidelijk verbeterd. Dr. Paul M. Matthews, MD. De hersenen leren nieuwe manieren om zich aan te passen aan het verlies van zenuwcellen. Dit kan gebeuren door uitbreiding van het gebied van de hersenen dat verantwoordelijk is voor de controle van de beweging of perceptie van de sensatie. In sommige gevallen zijn er aanwijzingen voor functioneel gerelateerde gebieden om aanvullende taken op zich te nemen. Dit gebeurt in de visuele cortex. Deze compensatie van de neurologische functie kan worden versterkt door controlegebieden van hogere orde in de hersenen. Er zijn "controlegebieden" in de prefrontale cortex. Ze zijn verantwoordelijk voor de toewijzing van middelen voor bepaalde taken tussen hiërarchisch lagere-orde hersengebieden. Deze hersengebieden zijn verantwoordelijk voor actie of perceptie. Het herstel is op een gegeven moment niet perfect. Dit begint te gebeuren wanneer het gebied van de hersenen buiten de nieuwe laesie zelf een grotere schade vertoont. Deze grotere schade gaat gepaard met een lagere veerkracht. Dr. Paul M. Matthews, MD. Meer schade aan de hersencellen bij multiple sclerose gebeurt. Het leidt tot een lagere capaciteit om deze herprogrammering te laten plaatsvinden. Het hangt ook erg af van ervaring. Het kan dus zijn dat de patiënt een aangetast ledemaat niet gebruikt. Dan herstellen de functies van dat ledemaat mogelijk niet in de mate waarin ze anders zouden zijn. Of de functie van de arm of het been herstelt helemaal niet. Dr. Anton Titov, MD. Dit is het concept van "aangeleerd onbruik". Al deze principes zijn tot multiple sclerose gekomen uit klinische onderzoeken bij patiënten met beroertes. Sommige patiënten hadden enkele geïsoleerde laesies die zorgvuldig kunnen worden bestudeerd bij afwezigheid van andere schade aan de hersenen. Dr. Paul M. Matthews, MD. Maar ik denk dat het een principe van herstel van de hersenfunctie is dat zich nu uitbreidt over een hele reeks neurodegeneratieve ziekten.Dit wordt nu gebruikt bij ziekten die zo divers zijn als de ziekte van Alzheimer en de ziekte van Parkinson. Dr. Anton Titov, MD. We moeten het vermogen van patiënten begrijpen om gedurende langere tijd relatief normale gedragsniveaus vast te houden. Echt, multiple sclerose is een bewijs van het aanpassingsvermogen en de plasticiteit van de hersenen. Het is een bewijs van immunologische en neurodegeneratieve schade. Dr. Paul M. Matthews, MD. Ik denk het wel. Een van de opwindende gebieden voor onderzoek naar multiple sclerose in de toekomst is dit. We moeten de moleculaire determinanten van dit adaptieve herstel van de hersenfunctie begrijpen. Hoe hersenen op verschillende manieren kunnen worden bedraad voorafgaand aan de ontwikkeling van multiple sclerose. Dit maakt het waarschijnlijk dat dit herstel van de hersenfunctie optreedt. Dr. Anton Titov, MD. Met deze informatie kunnen we in de toekomst een betere prognose maken voor patiënten met multiple sclerose.